జపాన్ లో రైల్వే వ్యవస్థ చాలా పద్దతిగా ఉంటుంది, టోక్యోలో ఎక్కడి నుండైనా ఐదు నిమిషాలు నడిస్తే ఏదో ఒక స్టేషన్ ఉంటుంది. రైళ్ళ, బస్సుల అనుసంధానం కూడా చాలా బాగుంటుంది. దాదాపుగా అందరూ రైళ్లల్లో ప్రయాణిస్తారు. ఇక్కడ రైళ్ళో ఏ వస్తువు కూడా పోదు అని పేరు ఉంది, అంటే పోగొట్టుకున్నా తప్పకుండా దొరుకుతుంది !!!. రైళ్ల సమయపాలన కూడా చాలా బాగుంటుంది. ఉదాహారణకి 10.36 గంటలకి రైలు ఉందనుకోండి, ఖచ్చితంగా అదే సమయానికి వస్తుంది, లేకపోతే మన గడియారాలు సరి చేసుకోవాలి అంటే అతిశయోక్తి కాదేమో. ప్లాట్ ఫాం పై ఎక్కడ తలుపులు ఉంటాయో, ఎక్కడ నిలబడాలో గీసి ఉంటుంది, సరిగ్గా రైలు కూడా అక్కడే ఆగుతుంది. అయస్కాంత శక్తితో వెళ్ళే రైలు, బుల్లెట్ ట్రైన్ ( జపాన్ లో షిన్ కన్ సెన్ అని పిలుస్తారు) 581 kmph వేగంతో వెళ్తుంది. అది ప్రపంచంలోనే అత్యంత వేగమైనది. కాకాపోతే ఇది పరీక్షా సమయంలో మాత్రమే, అది ఇంకా అందుబాటులోకి రాలేదు, ఇంకో 15 సంవత్సరాలు పడుతుందట. ఇప్పుడు ఉన్న బుల్లెట్ ట్రైన్ లు సాధారణంగా 300 kmph వేగం తో వెళ్తాయి. ఒకసారి నేను అందులో ప్రయాణించాను, అదొక ప్రత్యేకమైన అనుభవం.




ఫోటో : టికెట్లు తీసుకునే కౌంటర్, టికెట్లను గుర్తించి లోపలికి అనుమతించే యంత్రాలు. దాదాపుగా అన్నీ స్వయం చాలితాలే (automatic), టికెట్ కండక్టర్, టికెట్ ఇచ్చేవారు ఉండరు.

ఇక్కడ బయటికి ఎప్పుడు వెళ్లినా ఏదో ఒక వింత చూస్తూనే ఉంటాము. వీరి సాంకేతికత చూస్తే చాలా ఆశ్చర్యం వేస్తుంది. ఒకసారి ఒకతను ఒక ట్రాలీ లో వస్తువులు పట్టుకొని మెట్ల వైపు వచ్చాడు. ఇదేంటి ఇంత సామానుతో ఇలా వస్తుంన్నాడు, మెట్లు ఎక్కడం కష్టం కదా అనుకున్నాను. ఆ ట్రాలీ మెట్లు ఎక్కేస్తుంది దానికి ఉన్న చక్రాలతో !!!!. ఇలా చాలానే ఉన్నాయి.

జపాన్ లో ఎక్కువగా ఆడే ఆట బేస్ బాల్. ఈత రాని వారు కూడా దాదాపు ఎవరూ ఉండరు.

ఇక్కడ పోలీస్ స్టేషన్లు నాకు ఎప్పుడూ కనపడలేదు. కాకాపోతే పోలీస్ బాక్స్ లు ఉంటాయి. చిన్న గదిలా ఉండి ఒకరు కూర్చోడానికి వీలుగా ఉంటుంది, కొంత ఆఫీస్ సామగ్రి కూడా ఉంటుంది. దాదాపు వారికి పెద్దగా పని కూడా ఉండదు. వారు ఉపయోగించే స్కూటర్ పిజ్జాహట్ వారు ఉపయోగించే స్కూటర్ లా ఉంటుంది, కేవలం వెనక రాసి ఉండే 'POLICE' ని చూసి మాత్రం తేడాని గుర్తించగలం. ఎప్పుడూ ఏ గొడవాలేకుండా ఉంటుంది కాబట్టి దాదాపు వీరి అవసరం ఉండదు అప్పుడప్పుడు తప్ప. చాలా ప్రశాంతంగా ఉండే ఇక్కడ కూడా 'యకుజ' అనే మాఫియా ఉంది. ప్రపంచంలో ఉన్న చాలా పెద్ద మాఫియాలలో ఇదీ ఒకటి.

ఎక్కువగా బ్లాగుల్లో వ్రాయబడే భాష జపాన్ భాషే (ఆంగ్లం, చైనా భాషల కన్నా కూడా !!!! ) . పోయిన సంవత్సరం చేసిన లెక్కల్లో జపాన్ బ్లాగుల్లో మొదటి స్థానంలో ఉంది.



దేవాలయాల గురించి వ్రాసిన టపాలో చెప్పినట్టు వీరి తోటల పెంపకం చాలా బాగుంటుంది. 'బొన్ సయి' (జపాన్ భాషలో, తొట్లలో చెట్లు పెంచడం ) తరహా చెట్ల పెంపకం ప్రపంచ వ్యాప్తంగా చాలా ప్రాచూర్యం పొందింది. చైనా నుండి ఈ పద్దతిని తీసుకున్నారు. ఈ పద్దతిలో చెట్లను కొన్ని సంవత్సరాలపాటు తొట్ల లోనే పెంచుతారు. చిన్న మహా వృక్షాలలా కనపడే ఈ చెట్లు చూడడానికి చాలా అందంగా ఉంటాయి. కొన్ని చెట్లు 800 సంవత్సరాల వయసు ఉన్నవి కూడా ఉన్నాయి.



'ఇకెబన' అనే పుష్పాలంకరణ పద్దతి కూడా జపాన్ వారి సాంప్రదాయంగా వస్తున్న కళ. ప్రకృతి, మనుషుల సంబంధాన్ని తెలిపేట్టుగా ఈ అలంకరణ ఉంటుంది.

ఇంకా జపాన్ ప్రసిద్ది చెందిన విషయాలు చాలా ఉన్నాయి, హైకు, సమురయి, నింజా, గీషా ఇలా చాలా ఉన్నాయి, కాకపోతే వాటి గురించి నాకు అంతగా తెలియదు. వికి లింకులు ఇచ్చాను ఆసక్తి ఉన్నవారు చదవగలరు.

ఈ టపా జపాన్ విశేషాల పరంపరలో చివరిది (ఇంకా వ్రాద్దామనుకున్నా, కాని నాకు తెలిసిన విశేషాలు అయిపోయాయి :( ). ఇక్కడ చూసిన చాలా ప్రదేశాల గురించి ట్రావెలాగ్ వ్రాయడం మొదలు పెట్టాలి.

ఈ విశేషాలు వ్రాయడం లో సహకరించిన నా కొలీగ్ చంద్రశేఖర్ గారికి నా ప్రత్యేక ధన్యవాదాలు, అలాగే ఈ టపాలు చదివి ఇంకా వ్రాయడానికి ప్రోత్సహించినవారికి కూడా నెనర్లు.