శిఖరం మీద ముఖ్యంగా చూడవలసినది crator, అక్కడి నుండే లావా వెదజల్లింది. అది చాలా లోతుగా ఉంది !!!. 300 సంవత్సరాల క్రితం లావా అక్కడి నుండే వచ్చింది. ఇప్పుడు అంతా ఏదో తెలుపు రంగులో ఉంది.



ఫుజి పర్వతం నేషనల్ పార్క్ గా గుర్తించబడినది, కాబట్టి ఎక్కడ కూడా టెంట్ వేసుకోకూడదు. కొద్ది సేపటి తరువాత మళ్ళీ మా తిరుగు ప్రయాణం మొదలు పెట్టాము. అంతా మట్టి మట్టిగా ( లావా బూడిదలా ) ఉంది. మట్టి అయ్యేసరికి జారుతూ ఉంది. అలా అయితే కొద్దిగా తొందరగా వెళ్ళొచ్చు. పాము మెలికలలా ఉంది దారి అంతా. నడుస్తూ ఉంటే దుమ్ముంతా పైకి లేస్తూ ఉంది, అందువల్ల కొద్దిగా ఇబ్బంది పడ్డాము.



నడిచివస్తూ ఉంటే ఒక గమ్మత్తైన దృశ్యం కనపడింది, మేఘాలు క్రింది నుండి పైకి వెళ్తున్నాయి, అవి పర్వతం ఎక్కుతున్నట్టుగా అనిపించింది.



తిరుగుప్రయాణం కూడా చాలా సేపు అనిపించింది. అలా మొత్తానికి మా ఫుజి యాత్ర ముగించాము. మొదటి టపాలో చెప్పినట్టు 'He who climbs Mount Fuji once is a wise man. He who climbs it twice is a fool' అని ఎందుకో అర్ధం అయ్యింది. ఇక్కడి కవులు ఫుజిపర్వతం గురించి ఇలా అంటారు, " కొన్నింటి అందాన్ని దూరం నుండి చూసి ఆనందించాలి, దగ్గరకి వెళ్ళి చూడలనుకోకూడదు". ఎందుకంటే ’ఫుజి’ దూరం నుండి చూస్తే చాలా అందంగా ఉంటుంది, దగ్గరికి వెళితే అంతా బూడిద, మట్టి, దుమ్ము.
కాని ఇప్పటికీ ’ఫుజి’ ఎప్పుడు గుర్తు వచ్చిన ఒక ప్రత్యేకమైన అనుభూతి కలుగుతుంది, అది ఎప్పటికీ మరిచిపోలేని యాత్ర !!!

చిత్రాలపై క్లిక్ చేస్తే మంచిగా చూడవచ్చు...

అలా 3.30 గంటల నుండి సూర్యోదయం కోసం ఎదురుచూస్తూ కూర్చున్నాము. చలి కూడా చాలా ఉంది. అప్పటికే మా వాళ్ళు చాలా అలసిపోయి నిద్రపోవడం మొదలుపెట్టారు. నేను మాత్రం కెమరా పట్టుకొని ఎదురుచూస్తూ కూర్చున్నాను. నెమ్మదిగా ఆకాశం ఎర్రగా అవుతూ, కొద్ది కొద్దిగా క్రింద ఉన్న మేఘాలు మంచిగా కనపడుతూ వచ్చాయి. అంత ఎత్తులో, ప్రపంచంలో మొదటి సూర్యోదయాన్నిచూడటం మాత్రం ఎప్పటికీ మరచిపోలేని అనుభవం. అక్కడ నేను, నా మిత్రులు తీసిన ఫోటోలు చూడండి.











చుట్టూ మేఘాలు మధ్యలో మేము, మేఘాలు పరుపులలా మొత్తం పరుచుకొని ఉన్నాయి. చిన్నప్పుడు మేఘాలు పరుపులలా ఉంటాయి, వాటి మీద నడవవచ్చు అని అనుకునేవాడిని. అలాగే ఉంటే ఎంచక్కా సూర్యుడి వరకు నడుస్తూ వెళ్ళొచ్చు కదా !!!.



అలా తనివితీరా చూసిన తరువాత శిఖరాన్ని చేరడానికి మళ్ళీ మా నడక మొదలుపెట్టాము. జనాభా కూడా అంతకు అంత పెరిగిపోయింది. మళ్ళీ రాత్రి లా తయారయ్యింది పరిస్థితి, రెండడుగులు వెయ్యడం నిమిషం ఆగిపోవడం. కొందరు ఆక్సిజన్ సరిప్పోక అవస్థలు పడుతూ కనపడ్డారు, ఆక్సిజన్ బాటిల్స్ తో పఫ్ తీసుకుంటున్నారు అనుకోండి అది వేరే విషయం. మొత్తానికి 20 నిముషాలు ఎక్కవలసింది 2 గంటలు పట్టింది. ఆశ్చర్యమైన విషయం ఏంటంటే మధ్యలో తప్పిపోయిందనుకున్న అమ్మాయి ’స్వాతి’ మా కన్నా ముందే శిఖరానికి చేరుకొని మా కోసం ఎదురుచూస్తూ ఉంది!!!.



మొత్తానికి విజయవంతంగా పర్వతారోహణాన్ని ముగించాము. పైనే కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకున్నాము. శిఖరం మీద ఒక తోరి ఉంది ( మనభాషలో చెప్పాలంటే తోరణం ).
మిగతా విశేషాలు వచ్చే టపాలో.

మొదటిభాగం.... తరువాత

మా దగ్గరి నుండి ఒక రెండు గంటల ప్రయాణం తరువాత మధ్యాహ్నం 3:30 గంటలకు ’కవగుచికొ’ చేరుకున్నాము. అక్కడి నుండి ఫుజి 5వ స్టేషన్ కి బస్సులు ఉంటాయి. ఆ రోజు చాలా వేడి గా ఉంది. అక్కడి నుండి బస్సు ప్రయాణం చాలా బాగుంది. ఒక అడవిలా ఉంది అంతా, చుట్టూ చెట్లు, మధ్యలో నుండి వెళ్ళే ఘాట్ రోడ్డు చాలా బాగుంది. బస్సు అక్కడి నుండి 2300 మీటర్ల ఎత్తులో ఉన్న 5వ స్టేషన్ కి చేరుకుంది. అక్కడ కొద్దిగా చల్లగా ఉంది.



జపాన్ లో మేము ఒక 8 మంది బ్యాచ్, ఎక్కడికి వెళ్ళినా అంతా కలిసే ఉంటాము. మాతో పాటు మా కొలీగ్ స్వాతి అనే అమ్మాయి కూడా వచ్చింది. అలా 9 మందిమి ఒక గంట ఫోటో సెషన్ అయ్యాక, కొద్దిగా ఫలహరం తిన్నాము. అక్కడి నుండి ఫుజి చిన్నగా అనిపించింది, మరి 2300 మీటర్ల ఎత్తులో ఉన్నాము కదా!. క్రింద కనపడుతున్న మేఘాలను చూసి మేమే పైన వున్నాం అంటూ వెక్కిరిస్తుంటే, ఇంకా పైన ఉన్న మేఘాలు ’మీకంత సీన్ లేదమ్మా’ అన్నాయి, వాటి సంగతి కూడా చెబుతామని పర్వతారోహణం మొదలు పెట్టాము. అలా సాయంత్రం 6 గంటలకి మా ప్రయాణం మొదలు పెట్టాము. పైకి వెళ్ళడానికి 6-8 గంటలు పడుతుంది, సూర్యోదయం ఇంకా 10 గంటలు ఉంది కాబట్టి నెమ్మదిగా ఆడుతూ పాడుతూ వెళ్ళాలని నిశ్చయించుకున్నాము.



ఇలాంటి ప్రయాణాలలో మంచి జట్టు ఉండాలి. ఈ విషయంలో నేను మాత్రం అదృష్టవంతుడిని, ఒకరికోసం ఒకరం ఆగుతూ, అక్కడక్కడా సేద తీరుతూ, కబుర్లు చెప్పుకుంటూ చాలా సరదాగా ఎక్కాము. మొదట్లో కొద్దిగా వాలుగా ఉండి మామూలు మట్టి ఉంది, ఎక్కడం కొద్దిగా సుళువుగా అనిపించింది. సాఫ్ట్ వేర్ ఉద్యోగాలు అయ్యేసరికి మెదడుకి తప్ప శరీరానికి పెద్దగా పనిలేకుండా పోయింది, కొద్దిసేపటికే అలుపు వచ్చేసింది :( ( కొద్ది రోజుల ముందే క్రికెట్, ఈత మొదలు పెట్టామనుకోండి అది వేరే విషయం, లేకపోతే ఒక్కసారే మహాపర్వతం ఎక్కడం కష్టం అని). కొద్ది దూరం వరకు మెట్లు ఉండి ప్రక్కన చిన్న గోడలాగా ఆధారం ఉంది. చందమామ కూడా మాతోపాటే ఉన్నాడు మమ్మల్ని గమనిస్తూ !! ( ఆ రోజు వ్యాసపూర్ణిమ తరువాతి రోజు ).



మధ్య మధ్య లో జపనీయులు ’గంబత్తె కుడసయి’ ( keep your chin up, do well ) అంటూ ప్రోత్సహిస్తూ ఉన్నారు, మేమూ వాళ్ళకి చెప్పామనుకోండి. నాకు జపనీయులలో చాలా నచ్చే విషయం, తెలియని వారిని కూడా ఎప్పుడూ నవ్వుతూ పలకరించడం. ఆడవాళ్ళు, ముసలి వాళ్ళు కూడా చాలా మంది వచ్చారు. భారతీయులు చాలా మంది వచ్చారు.

వీడియో గేమ్ లో లెవెల్ పెరిగినట్టుగా మాములు దారి అయిపోయి లావా గడ్డకట్టి ఉన్న ఎగుడుదిగుడు దారి వచ్చింది. అక్కడ కొద్దిగా కుస్తీ పడాల్సి వచ్చింది. చల్లదనం కూడా పెరుగుతూ వచ్చింది. గ్లోవ్స్, జర్కిన్ లు వేసుకున్నాము. అలుపు తగ్గడానికి పాటలు పాడుతూ వెళ్ళాము, జపాన్ వాళ్ళు కూడా బానే విన్నారు ( భరించారు !!! ) మా పాటలు.



అలా అలా 10.30 గంటలకి 8వ స్టేషన్ కి చేరుకున్నాము. అక్కడి నుండి శిఖరం చేరడానికి ఇంకో రెండు, మూడు గంటలు తీసుకుంటుందని చెప్పారు. అంత తొందరగా పైకి వెళితే అక్కడ చలికి తట్టుకోవడం కష్టం అని ఉన్న 8వ స్టేషన్ (హట్) దగ్గరే కొంత సేపు ఉండి వెళ్ళాలని అనుకున్నాము. అక్కడే వెన్నెల్లో, 3300 మీటర్ల ఎత్తులో, మేము తెచ్చుకున్న భోజనం తిన్నాము ( moon light dinner :) ). అదో గొప్ప అనుభవం. అక్కడ నుండి క్రిందకు చూస్తే మాత్రం చాలా భయానకంగా ఉంది. అక్కడే చాలా సేపు గడిపి (ఒక కునుకు తీసి) మళ్ళీ ఎక్కడం మొదలుపెట్టాము.

చలి తీవ్రత పెరుగుతూ వెళ్ళింది, చలితో పాటు ఉదృతంగా గాలి కూడా ఉంది. తెచ్చుకున్న ఊలు టోపి చలిని ఆపలేకపోయింది, కొద్దిగా తలనొప్పి మొదలయ్యింది. లాభం లేదని ముఖానికి కర్చీఫ్, చెవులను కప్పుతూ టవల్ కట్టుకున్నాను. చూడడానికి ఒక మిలిటెంట్ లా తయారయ్యాను. ఎక్కుతూ ఉంటే శక్తి కూడా తగ్గుతూ వచ్చింది. 3350 మీటర్ల ఎత్తు వెళ్ళిన తరువాత మా స్నేహితుడికి వాతావరణం పడలేదు, పాపం అక్కడే ఆగిపోయాడు. కొద్దిగా భాదగా అనిపించింది, కాని అంత దూరం వెళ్ళాం అని మళ్ళీ ఎక్కడం మొదలు పెట్టాము. జనాభా కూడా చాలా పెరిగిపోయింది. నెమ్మదిగా నడవాల్సి వచ్చింది. అక్కడ ఒక western ఆవిడ కనపడింది చిన్న షార్ట్, పలుచని టి-షర్ట్ వేసుకొని !!, మేము కళ్ళు తప్ప శరీరంలో అన్ని భాగాలు కప్పేసుకున్నా, మాకు చాలా చలిగా ఉంది. ఆమె మాత్రం చాలా తాపీగా నడుస్తోంది.



ఒకానొక సమయం లో గాలి ఎంత పెరిగిపోయిందంటే, ఆ గాలికి క్రింద పడిపోతామా అనిపించింది, క్రింద మట్టి కూడా జారుతోంది. ప్రక్కన చూస్తే పెద్ద లోయలా ఉంది. కొద్దిగా భయం వేసింది !!! అలా 3450 మీటర్ల ఎత్తు ఎక్కేసరికి 2.30 అయ్యింది. అంత మంది ఉన్నా మేము 8 మంది ఒకరికోసం ఒకరు ఆగుతూ దాదాపు గుంపుగానే వెళ్ళాము. 3.30 అయ్యేలోపు పైకి వెళ్ళాలని మా వాళ్లని తొందరపెట్టడం మొదలుపెట్టాను. ఒక్కచోట కూడా విశ్రాంతి తీసుకోలేదు నేను. అలా వెళ్ళడం చాలా కష్టం అయ్యింది. ఒక సమయం లో నాకు మా వాళ్ళు ఎవరూ కనపడలేదు, క్రింద ఇసుక మరీ జారుతూ ఉంది, దానికి తోడు గాలి. ఒంట్లో శక్తి లేకుండా పోయింది. ఇలా అయితే శిఖరం చేరడం కష్టం అనుకొని, ఒక ప్రక్కన కూర్చొని, బ్యాగ్ లో నుండి చాక్లెట్ తీసి, తిని, కొద్దిగా నీళ్ళు త్రాగి ఒక 10 నిమిషాలు విశ్రాంతి తీసుకున్నాను. తరువాత మళ్ళీ నడక మొదలు పెట్టాను, కొద్ది దూరంలోనే మా వాళ్ళు నా కోసం ఎదురు చూస్తూ నిలబడ్డారు. హమ్మయ్యా అనుకున్నాను. కాని మాతో వచ్చిన అమ్మాయి మాత్రం ఎంత సేపు ఎదురుచూసినా కనపడలేదు. అంతకు ముందే ’నా వల్ల కాదు, ఆగిపోతాను’ అంది, అలాగే ఆగిపోయి మా స్నేహితుడి (మధ్యలో ఆగిపోయిన స్నేహితుడు) దగ్గరికి వెళ్ళిపోయుంటుందని మేము మళ్ళీ ఎక్కడం మొదలు పెట్టాము. కాని చాలా మంది ఉండే సరికి ఒక అడుగు వేస్తే మళ్ళీ ఇంకో అడుగుకోసం రెండు నిముషాలు ఆగాల్సి వస్తూ వచ్చింది, నాకు తిరుపతిలో ఉన్నట్టుగా అనిపించింది. అలా కష్టపడి 3700 మీటర్ల ఎత్తు ఎక్కేసరికి 3.30 అయ్యింది, ఇంకో 76 మీటర్లు ఎక్కితే శిఖరం చేరుకోవచ్చు, కాని అక్కడ పరిస్థితి చూస్తే ఒక 2 గంటలు పట్టేట్టుంది. ఇలా అయితే సూర్యోదయం సరిగ్గా చూడలేము అనుకొని, అక్కడే ఒక మంచి ప్రదేశం చూసుకొని కూర్చున్నాము.

సూర్యోదయం, శిఖరం విశేషాలు వచ్చే టపాలు.....

చూడడానికి చాలా అందంగా ఉంది కదా, మంచు టోపీ పెట్టుకొని !! బొమ్మలలో గీసినట్టుగా, పర్వతం అంటే ఇలాగే ఉంటుంది అన్నట్టుగా ఉంటుంది ఫుజి పర్వతం. వాతావరణం మంచిగా ఉన్నప్పుడు టొక్యొ నుండే కనపడుతుంది. జపాన్ లోనే ఎత్తైన పర్వతం కాబట్టి చాలా గంభీరంగా, హుందాగా కనపడుతుంది !!!. జపాన్ కి వెళ్ళినప్పడి నుండి ఫుజి పర్వతం ఎక్కాలని చాలా కోరికగా ఉండేది. కాకపోతే ఎక్కడానికి అనుమతి కేవలం వేసవి కాలంలోనే ( జూలై, ఆగష్ట్ నెలల్లో ) ఉంటుంది. నేను వెళ్ళేప్పటికే వేసవి అయిపోయింది. వేసవిలో తప్ప మిగతా కాలం అంతా మంచుతో కప్పబడి ఉంటుంది. కాబట్టి తరువాతి వేసవి వరకు వేచి చూడాల్సి వచ్చింది.

ఫుజి పర్వతాన్ని జపాన్ వాళ్ళు ’ఫుజియమ’ లేక ’ఫుజిసాన్’ అని పిలుస్తారు. మనకు తాజ్ మహల్ లా జపాన్ వారి గుర్తుగా ఫుజి పర్వతాన్ని ఉపయోగిస్తారు ( symbol to represent Japan). వీరి కళలలో ( చిత్రలేఖనం, సాహిత్యం లలో ) ఫుజి చాలా కనపడుతుంది. ఫుజి 3776 మీటర్ల (12388 ft) ఎత్తైన పర్వతం, అంటే దాదాపు ఎవరెస్ట్ లో మూడో వంతన్నమాట. సంవత్సరానికి ఒక 2 లక్షల మంది వరకు ఫుజి పర్వతారోహణ చేస్తారు. అందులో 30 శాతం వరకు విదేశీయులే ఉంటారు. ప్రపంచంలో ఎక్కువమంది పర్వతారోహణ చేసేది ఇదేనేమో !!. ఇంకొక విశేషమేమిటంటే ఇది ఇంకా క్రియాశీలకం (active) గా ఉన్న అగ్నిపర్వతం. కాకాపోతే ఇంకో 200, 300 సంవత్సరాల వరకు బద్దలయ్యే అవకాశం లేదట. చివరిసారి 300 వందల సంవత్సరాల క్రితం లావా వెదజల్లింది. కొన్ని వేల సంవత్సరాలుగా మారుతూ మారుతూ ఇప్పుడు ఉన్న రూపానికి వచ్చిందట. ఫుజి పర్వతం చాలా అద్భుతంగా సమవిభక్తం (symmetrical) గా శంఖువు ఆకారంలో ఉంటుంది, అగ్నిపర్వతం అయ్యేసరికి అలా ఉందేమో, కాని అలా ఉండటం చాలా అరుదు. విమానం నుండి తీసిన ఈ ఫోటో చూడండి, మేఘాలు దూదిపింజల్లా ఫుజి పర్వతం చుట్టూ చేరాయి.



సాధారణంగా సూర్యోదయం చూసే విధంగా ( ఆ సమయానికల్లా శిఖరాన్ని చేరే విధంగా ) పర్వతారోహణం మొదలు పెడతారు. కాబట్టి సాయంత్రం బయలుదేరుతారు. ఫుజి ఎక్కడానికి 4 దారులు ఉన్నాయి. ’కవగుచికొ’ నుండి వెళ్ళే దారి చాలా ప్రాచూర్యమైనది. క్రింది నుండి ఒక్కో స్టేషన్ ఉంటుంది. మొదటి స్టేషన్ నుండి దాదాపు ఎవరూ నడక మొదలుపెట్టరు, సాధారణంగా అందరూ 5 వ స్టేషన్ నుండి ఎక్కడం మొదలుపెడతారు (అక్కడ పార్కింగ్ కోసం చాలా స్థలం ఉంటుంది). కేవలం 5 వ స్టేషన్ వరకే రోడ్డు ఉంటుంది, తరువాత అంతా కాలి నడకే. ఇది 2300 మీటర్ల ఎత్తులో ఉంటుంది. అంటే 1500 మీటర్లే ఎక్కుతారు ( cheating... cheating.. అంటారా !!!, ఏం చేస్తాం అందరూ అలానే ఎక్కుతారు). అక్కడి నుండి శిఖరాన్ని చేరుకోడానికి దాదాపు 6-8 గంటలు పడుతుంది.

అగ్నిపర్వతం కాబట్టి మట్టి ( చిన్న చిన్న రాళ్ళతో ), అక్కడక్కడ బూడిద, గడ్డకట్టిన లావా వల్ల ఎగుడు దిగుడు (uneven) గా ఉండి ఎక్కడానికి కొద్దిగా కష్టంగా ఉంటుంది. పైకి వెళ్తున్నాకొద్ది చల్లదనం పెరుగుతూ ఉంటుంది. ఆక్సీజన్ శాతం కూడా చాలా తక్కువ ఉంటుంది ( ఇవి ఎక్కడైనా అంతే కదా అంటారా !!, సాధారణంగా ఇంతా పెద్ద పర్వతాలు ఎక్కం కాబట్టి ప్రత్యేకంగా, ముందు జాగ్రత్తగా చెబుతున్నానంతే ). శ్వాస తీసుకోవడంలో ఇబ్బంది ఉన్నవాళ్ళు చిన్న చిన్న ఆక్సీజన్ డబ్బాలు తీసుకెళ్ళడం మంచిది. ఎత్తులు పడనివారు (altitude sickness ఉన్నవారు) కొద్దిగా జాగ్రత్తగా ఉండాలి, పీడనం (pressure) లో తేడాల వలన తల నొప్పి లాంటివి వస్తూ ఉంటాయి. రాత్రి గనక ఎక్కితే టార్చ్ లైట్లు పట్టుకెళ్ళడం మంచింది, దారిలో ఎక్కడా లైట్లు ఉండవు. పైన చాలా చల్లగా ఉంటుంది కాబట్టి వెచ్చగా ఉండే బట్టలు వేసుకెళ్ళాలి. జపాన్ లో వేసవి చాలా వేడిగా ఉంటుంది, కాబట్టి ఆ బట్టలు పర్వతం క్రింద ఉన్నప్పుడు వేసుకోవడం కష్టం. మొత్తానికి బట్టలు, తినే పదార్ధాలు ( జపాన్ ఆహరం తినే వారికి సమస్య ఉండదనుకోండి అది వేరే విషయం), ఇలా సరంజామా చాలానే తీసుకువెళ్ళాలి. దారి మధ్యలో అక్కడక్కడ హట్ లు ఉంటాయి, అక్కడ కొద్ది సేపు విశ్రాంతి తీసుకోవచ్చు, తినడానికి పదార్ధాలు కూడా దొరుకుతాయి.

జపాన్ వారు ఫుజి పర్వతాన్ని చాలా గౌరవిస్తారు (అసలే ప్రకృతి ఆరాధకులు కదా !). వీరికి ఫుజి పర్వతం ఎక్కాము అని చెబితే ’ఆఆఆఁ..... ’ అని ఆశ్చర్యపడతారు. ఎవరెస్ట్ ఎక్కామని చెప్పినా అంత ఆశ్చర్యపడరేమో!. జపాన్ వారి ఒక నానుడి ఉంది, 'He who climbs Mount Fuji once is a wise man. He who climbs it twice is a fool' అని, అది ఎందుకని చివర్లో తెలుస్తుంది లేండి. ఫుజి పర్వతం అందంగా చూడటానికి 36 వేర్వేరు విధాలుగా ( వివిధ ప్రదేశాల నుండి వివిధ వాతావరణాలలో ) ఎలా చూడాలని ఇక్కడ ఉంది చూడగలరు. క్రింది రెండు ఫోటోలు జపాన్ లో చాలా చోట్ల చూడవచ్చు. మొదటిది వసంతకాలంలో ఫుజి పర్వతానికి సమాంతరంగా వెళ్తున్న బుల్లెట్ ట్రైన్. రెండవది ఒక పెద్ద సముద్రపు అల వెనకాల దూరంగా, చిన్నగా కనపడే ఫుజి పర్వతం, దీన్ని the great wave off kanagawa అంటారు.





ఎక్కేముందు ముందుగా చూసుకోవలసిన ముఖ్య విషయం వాతావరణం. అక్కడ చాలా తొందరగా వాతావరణం లో మార్పులు వస్తాయి. కాబట్టి ముందుగా ఊహించడం కొద్దిగా కష్టమే. ఆకాశం నిర్మలంగా ఉంటేనే వెళ్ళడం మంచిది, మంచు ( మేఘాలు అనాలేమో !!) ఉంటే చాలా కష్టం, సూర్యోదయం కాదు కదా ప్రక్కన ఉన్న మనిషి కూడా కనపడడు. అంత కష్టపడి ఎక్కిన తరువాత అలా జరిగితే చాలా భాధ పడాల్సివస్తుంది. ఇక వర్షం పడితే అంతే సంగతులు, చలి చంపేస్తుంది, తల దాచుకోవడానికి ఏమి ఉండవు. రెండు సంవత్సరాల క్రితం వాతావరణం అంతా మంచిగా చూసుకొని మా కొలీగ్స్ వెళ్తే, అనుకోకుండా వర్షం పడి చాలా అవస్థలు పడ్డారట.
మొత్తానికి మేము కూడా అన్నీ చూసుకొని జూలై 19 రోజు వెళ్దామని నిర్ణయించుకున్నాము. ఆ యాత్రా విశేషాలు వచ్చే టపాలో.

మొదటి రెండు ఫోటోలు flicker నుండి, తరువాత రెండు వికీ నుండి తీసుకున్నవి.