జపాన్ లో ప్రతీ వేసవి కాలంలో టపాసుల పండుగ చేసుకుంటారు, దాన్నే ’హనాబీ’ అని పిలుస్తారు. ’హనాబీ’ అంటే జపనీస్ లో ’అగ్ని పూలు’. ఈ పండుగని 17వ శతాబ్దం నుండి చేసుకోవడం మొదలు పెట్టారు. మొదట ఆనందం కోసం మొదలు పెట్టి తరువాత వాళ్ళ ముందు తరాల వాళ్ళని గుర్తుచేసుకోవడానికి ఈ పండుగను జరుపుకుంటున్నారు. ఒక్కొక్క ప్రదేశంలో ఒక్కో రోజు చేసుకుంటారు. జూలై 26 నాడు టోక్యో (సుమిదాగవా) లో జరిగిన హనాబీ కి వెళ్ళాను. చాలా బాగుంది. ఇవి చూడటానికి చాలా మంది జపనీస్ సాంప్రదాయక బట్టలు (కిమోనో) వేసుకొని వచ్చారు.



ఆ మరుసటి వారం మా జపనీస్ బాస్ ’కాటో-సాన్’ ( సాన్ అంటే ఇక్కడ గౌరవార్ధం అందరి పేర్లకి తగిలిస్తారు, మన ’గారు’ లా ) మమ్మల్ని జపాన్ లో జరిగే అతి పెద్ద హనాబీ, ’నాగాఓకా’ కి ఆయన కార్లో తీసుకువెళ్తా అన్నారు. ఆయన అక్కడే చదువుకున్నారట. జపాన్ లో ఎప్పుడు బయటికి వెళ్ళినా తప్పకుండా ఏదో ఒక వింత చూస్తూ ఉంటాను. ఎప్పటిలా ఈసారి కూడా చూసాననుకోండి. మరి నాతో రండి ఆ విశేషాలు తెలుసుకోవడానికి. ఈ సోది ఎందుకూ అనుకుంటే క్రింద ఉన్న నేను తీసిన వీడియోలు చూడండి :)

పోయిన శుక్రవారం ( 1, ఆగష్ట్, 2008 ) రాత్రి 9 గంటలకు ఆయన కొడుకు ’తత్సు’ ( Tatsu, ఒక బుజ్జి భకాసురుడు ) తో కలిసి నన్ను, నా మిత్రుడు ప్రశాంత్ ని తీసుకువెళ్ళడానికి వచ్చారు. మొదట ’నాగాఓకా’ దగ్గర్లో ’నయేబా’ అనే ఊర్లో ఆయన కొత్తగా కొన్న ఇంటికి వెళ్ళి, అక్కడే పడుకొని, శనివారం సాయంత్రం హనాబీకి వెళ్ళాలని ప్లాన్. ఆ ఊరు దాదాపు ఒక ౩౦౦ కిలో మీటర్లు, "Kanetsu Motor way" అనే హైవే మీదుగా వెళ్ళాము. మొదలే గమ్యాన్ని సెట్ చేయడంతో, GPS ఎక్కడ ట్రాఫిక్ సిగ్నల్లు ఉన్నాయో, ఎక్కడ కుడి వైపు వెళ్ళాలో, ఎక్కడ ఎడమ వైపు వెళ్ళాలో చెబుతూ, చూపిస్తూ ఉంది. చాలా దూరం వెళ్ళాక ఆ హైవే కి పక్కగా ఉన్న ఒక ఘాట్ రోడ్లో ఆయన ఊరికి వెళ్లాము. ఆ దారిలో 55 పాము మెలికలు (turnings) ఉన్నాయి. అలా దాదాపు 1000 మీటర్ల ఎత్తులో ఉన్న ’నయేబా’ కి చేరుకున్నాము.

మా బాస్ కి ’స్కీయింగ్’ ఎక్కువగా ఇష్టం ఉండటంతో ఒక ’snow resort' దగ్గర్లో ఇల్లు తీసుకున్నారు. వేసవి అవ్వడంతో అక్కడ ఇప్పుడు మంచు లేదు, చాలా వేడిగా ఉంది !!! ఊర్లో కూడా ఎవరూ లేరు. అంతా ఖాళీ గా ఉంది. అందరూ చలికాలంలోనే అక్కడికి వెళ్తారనుకుంటాను. దాదాపు 50, 60 ఫ్లాట్లు ఉన్న ఆయన apartment లో మేము తప్ప ఎవరూ లేరూ.

తరువాత రోజు ప్రొద్దున్నే ఊరు చుట్టొద్దాం అని బయటపడ్డాం. మంచు లేకపోయేసరికి ఆ ప్రదేశంలో ’గోల్ఫ్ కోర్స్’ చేసారు. చిన్న పిల్లల కోసం చిన్న పార్క్ లా తయారు చేసారు. అక్కడ పిల్లలు రకరకాల సైకిల్లు తొక్కుతూ కనపడ్డారు. కొండ మీదికి వెళ్దామనుకుంటే లిఫ్ట్ (గొండోలా) లు ఏమి పనిచేయడం లేవు.

తరువాత ’నాగాఓకా’కి బయలుదేరాము. మా బాస్ మిత్రుడు ’కసే-సాన్’ మా కోసం టికెట్ బుక్ చేసారు. ’కసే-సాన్’ అక్కడ 40 సంవత్సరాలుగా ఉంటున్నారు. ఆయన పెద్దనాన్న పెద్ద పెద్ద తారాజువ్వలు తయారుచేయడం లో దిట్ట అట. అక్కడ అన్నింటికన్నా పెద్దది ఆయనే తయారుచేసారు. మాకు మంచి గైడ్ దొరికాడన్నమాట!!!. ఆయన మొదట ఒక మంచి హోటల్ కి తీసుకువెళ్లారు. అక్కడ ’హెగీ సోబా’ అనే నూడిల్స్ ప్రత్యేకమట, అక్కడే దొరికే ఒక రకమైన గోధుమలతో చేస్తారు. సముద్రంలో పెరిగే ఒక ప్రత్యేకమైనా మొక్కతో సూప్ ఇచ్చారు. ఆ నూడిల్స్ ఈ సూప్స్ తో కలిపి తినాలి. చాలా రుచికరంగా ఉంది.

అక్కడ నుండి ’హనాబీ’ జరిగే ప్రదేశానికి నడుస్తూ బయలుదేరాము, దారి పొడవునా రోడ్డు పై మన రూపాయి బిళ్ల కన్నా పెద్ద పరిమాణంలో ఉన్నా బిళ్ళలు, వాటిపై చిన్న చిన్న రంధ్రాలు చేయబడి ఉన్నాయి, అవి అన్నీ ఒక పద్దతి ప్రకారం రోడ్డుపై (లో) అమర్చబడి ఉన్నాయి ( లోపల పైపులు వున్నట్టున్నాయి, పైకి ఇవి కనపడుతున్నాయి !!). దాదాపు ఊరి నిండా కనపడ్డాయి, ’కసే-సాన్’ని అడిగితే, చలి కాలంలో చాలా మంచు ఉంటే అందులో నుండి నీళ్ళు (వేడి నీళ్ళు అయి ఉండొచ్చు) పంపించి మంచుని కరిగిస్తారని చెప్పారు. అక్కడ చలి కాలంలో 1 మీటర్ నుండి 2 మీటర్ల వరకు మంచు కురుస్తుందట, కాని ఈ మధ్య భూతాపం వల్ల 1 మీటర్ కన్నా తక్కువ మంచు కురిసిందట. అప్పట్లో అక్కడ ప్రతీ ఇంటికి పై అంతస్తు నుండి కూడా ఒక తలుపు ఉండేదట, మంచు బాగా కురిస్తే పై తలుపు ఉపయోగించేవారట.

ఈ తారాజువ్వల పండుగ నదీ తీరాల్లో చేస్తారు. ’నాగాఓకా’ ’షినానో’ అనే నది ఒడ్డున ఉన్నది. ఇది జపాన్ లోనే పొడవైనా నది. ఒక 30, 40 నిమిషాల నడక తరువాత మేము ఆ నది ఒడ్డుకి చేరాము. అక్కడ క్రింద కూర్చోడానికి blue sheets వేసి ఉంచారు. నది ఒడ్డున అయ్యేసరికి చల్లగా ఉంది. అక్కడే ’Stardust Revue’ అనే జపాన్ లో ప్రఖ్యాత music band వాళ్ల ప్రదర్శన ఏర్పాటు చేసారు. ఆ ప్రదర్శనని అంతా నృత్యం చేస్తూ మరీ ఆనందించారు. ఆ ప్రదర్శన 7 గంటలకే అయిపోయింది.

టోక్యోలో అన్నీ భవనాల మధ్యలో చాలా లైట్లు ఉండటం వల్ల తారాజువ్వల వెలుగు అంతగా తెలియలేదు. ఇక్కడ మాత్రం చూడటానికి ప్రదేశం చాలా బాగుంది, కనుచూపుమేరలో భవనాలు లేవు, ఏ అడ్డు లేదు, లైట్లు లేవు !!!, తారాజువ్వలు కాల్చిన తరువాత మెల్లిగా గాలి వీస్తూ ఉంటే అక్కడి పొగ పోయి, క్రొత్తగా కాల్చేవి మంచి మంచి రంగుల్లో కనపడతాయి. 7 గంటల నుండి 7:30 నిమిషాల వరకు వ్యక్తిగత కోరిక మీద తారాజువ్వలు పేల్చారు. ( ఏమైనా కోరిక ఉన్నవారు, లేక ఎవరి జ్ఞాపకార్ద్దం అయినా, డబ్బులు ఇస్తే కాలుస్తారన్న మాట, మన దగ్గర మన పేరు మీద అర్చన చేస్తారు కదా ! అలా అన్నమాట.)

7:30 గంటలకి అసలు కార్యక్రమం మొదలైయింది. ఆ నదిపై ఉన్న ఒక బ్రిడ్జ్ మీది నుండి నయాగరా జలపాతంలా తారాజువ్వలు పేల్చారు. మేము ఆ బ్రిడ్జ్ కి దూరంగా ఉండేసరికి వీడియో తీయడం కుదరలేదు, కాని మీరు ఇక్కడ చూడవచ్చు. తరువాత రకరకలా ఆకారాల్లో తారాజువ్వలు పేల్చారు. 'smiley', 'sunflower', 'N', 'S', 'T', 'saturn' ఇలా రకరకాల ఆకారాలలో పేల్చారు.






మధ్యలో అతి పెద్ద తారాజువ్వ ’సన్ జాకుదమా’ ని కాల్చారు, (one of the biggest in the world) ఇది 90 సెంటీమీటర్ల వ్యాసం, ౩౦౦ కిలోల బరువు ఉండి, 600 మీటర్ల ఎత్తులో, 650 మీటర్ల వెడల్పుతో ఆకాశానంతా వెలుగుతో నింపేసింది.
అలా 90 నిమిషాలు వరుసగా జరుగుతూ చివరికి ’ఫినిక్స్’ కాల్చే ఘట్టానికి చేరుకుంది. ఇది ’నాగాఓకా’ కు ప్రత్యేకం, చెప్పాలంటే ఇది చూడటానికే మేము వెళ్ళాము. 2004 సంవత్సరంలో అక్కడ సంభవించిన భారీ భూకంపానికి 60 మందికి పైగా చనిపోయారు. వారి గుర్తుగా, అందరూ అప్పుడు చేసిన సహాయానికి గుర్తుగా ’ఫినిక్స్’ అనే తారాజువ్వలు కాల్చడం మొదలుపెట్టారు. దీని గురించి చెప్పడం కన్నా మీరు చూస్తేనే బాగుంటుంది, ఈ వీడియో చూడండి ( చివరి 50 సెకన్లు memory లేకపోవడం వల్ల తీయలేకపోయాను... ).



ఇది చూడటానికి నిజంగా రెండు కళ్ళు సరిప్పోవు. చివర్లో వెళ్ళేప్పుడు అందరిని వాళ్లు తెచ్చుకున్న ’టార్చిలైట్’ లను గాల్లో ఊపమన్నారు, అప్పుడు అక్కడ అంతా రంగులమయం అయ్యింది. అలా దాదాపు 2 గంటల సేపు కనులవిందు జరిగింది, జీవితంలో ఎప్పటికి మర్చిపోలేని జ్ఞాపకాన్ని మిగిల్చింది. అక్కడి ’జన’ సముద్రాన్ని దాటి ’కసే-సాన్’ ఇంటి దాకా వెళ్ళి, ఆయనకి వీడ్కోలు చెప్పి తిరుగుముఖం పట్టాము. మా బాస్ ’GPS' ని ఇబ్బంది పెడుతూ మరీ ట్రాఫిక్ లేని దారి నుండి తీసుకువచ్చారు.
తిరుగుప్రయాణంలో ఒకచోట మేము "Kanetsu tunnel" అనే టన్నల్ గుండా వచ్చాము, ఇది దాదాపు 10.5 కిలోమీటర్ల పొడవైనది, దాదాపు 25 సంవత్స్రరాల క్రితమే ఒక పర్వతాన్ని తొలిచి ఇది కట్టారు. జపాన్ లో దాదాపు 70 శాతం కొండలు, పర్వతాలే అయ్యేసరికి ఇక్కడ స్థలం కొనాలంటే ధరలు ఆకాశానంటుతాయి. మొత్తానికి రాత్రి 3 గంటలకి ఇల్లు చేరుకోవడం తో మా యాత్ర ముగిసింది.