అలా 3.30 గంటల నుండి సూర్యోదయం కోసం ఎదురుచూస్తూ కూర్చున్నాము. చలి కూడా చాలా ఉంది. అప్పటికే మా వాళ్ళు చాలా అలసిపోయి నిద్రపోవడం మొదలుపెట్టారు. నేను మాత్రం కెమరా పట్టుకొని ఎదురుచూస్తూ కూర్చున్నాను. నెమ్మదిగా ఆకాశం ఎర్రగా అవుతూ, కొద్ది కొద్దిగా క్రింద ఉన్న మేఘాలు మంచిగా కనపడుతూ వచ్చాయి. అంత ఎత్తులో, ప్రపంచంలో మొదటి సూర్యోదయాన్నిచూడటం మాత్రం ఎప్పటికీ మరచిపోలేని అనుభవం. అక్కడ నేను, నా మిత్రులు తీసిన ఫోటోలు చూడండి.











చుట్టూ మేఘాలు మధ్యలో మేము, మేఘాలు పరుపులలా మొత్తం పరుచుకొని ఉన్నాయి. చిన్నప్పుడు మేఘాలు పరుపులలా ఉంటాయి, వాటి మీద నడవవచ్చు అని అనుకునేవాడిని. అలాగే ఉంటే ఎంచక్కా సూర్యుడి వరకు నడుస్తూ వెళ్ళొచ్చు కదా !!!.



అలా తనివితీరా చూసిన తరువాత శిఖరాన్ని చేరడానికి మళ్ళీ మా నడక మొదలుపెట్టాము. జనాభా కూడా అంతకు అంత పెరిగిపోయింది. మళ్ళీ రాత్రి లా తయారయ్యింది పరిస్థితి, రెండడుగులు వెయ్యడం నిమిషం ఆగిపోవడం. కొందరు ఆక్సిజన్ సరిప్పోక అవస్థలు పడుతూ కనపడ్డారు, ఆక్సిజన్ బాటిల్స్ తో పఫ్ తీసుకుంటున్నారు అనుకోండి అది వేరే విషయం. మొత్తానికి 20 నిముషాలు ఎక్కవలసింది 2 గంటలు పట్టింది. ఆశ్చర్యమైన విషయం ఏంటంటే మధ్యలో తప్పిపోయిందనుకున్న అమ్మాయి ’స్వాతి’ మా కన్నా ముందే శిఖరానికి చేరుకొని మా కోసం ఎదురుచూస్తూ ఉంది!!!.



మొత్తానికి విజయవంతంగా పర్వతారోహణాన్ని ముగించాము. పైనే కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకున్నాము. శిఖరం మీద ఒక తోరి ఉంది ( మనభాషలో చెప్పాలంటే తోరణం ).
మిగతా విశేషాలు వచ్చే టపాలో.